U

U
Bruk
Skriftsystem	Det latinske alfabetet
Type	alfabet
Opphavsspråk	Latin
Fonetisk bruk	[u] [w] [ʉ] [y] [ʏ] [h] [ʊ] [iː] [ɨː] [ʌ] [ɛ] /juː/
Unicode	U+0055, U+0075
Plass i alfabetet	Talverdi: 21
Historie
Utvikling	Υ υ 𐌖 Y V U u
Tidsperiode	1386 til no
Etterkomarar	• W  • ᴝ  • ꭎ  • ∪  • ∩
Slektningar	F W Ѵ У Ў Ұ Ү ו و ܘ וּ וֹ ࠅ 𐎆 𐡅 ወ વ ૂ ુ उ
Anna
Vanleg tilknytte bokstavar	u(x), qu
Tilknytte tal	21
Skriveretning	Venstre til høgre

U (u) er den 21. bokstaven i det latinske alfabetet og eigentleg same bokstav som Y (ypsilon) i det greske alfabetet, der denne opphavleg hadde lydverdien u. Då grekarane i staden uttalte han y, skreiv dei ου for å vise til u-lyden. Etruskarane, og etter dei romarane, overtok bokstaven med forma V. Den avrunda forma U er berre ein seinare skriftvariant av den same bokstaven. Først frå 1500-talet av vart det vanleg å skilje mellom u og v i latinsk rettskriving. I gotisk skrift er n og u lik kvarandre, og for å lette lesinga sette ein frå 1400-talet av ofte ein liten boge over u-en. I runealfabetet er bokstaven andre rune i første ætt.

U vert på norsk norsk og svensk uttalt lenger framme og er trongare enn den såkalla «europeiske» u-en.

U kan stå for

• kjemisk symbol for uran
• forkorting på latin som tyder Urbs eller «byen», det vil sei Roma.

u kan stå for

• internasjonalt godkjent symbol for atommasseeininga.

Kjelder

• «U – bokstav» i Store norske leksikon, snl.no.