Dress code
Dress code – zbiór zasad dotyczących odpowiedniego dopasowania ubioru do okazji, wynikający z tradycji i kultury (np. odpowiedni strój podczas wizyty w kościele czy meczecie)[1]. Jest najczęściej krytykowanym elementem savoir-vivre’u[2].
Określenie dress code, dosłownie tłumaczone z języka angielskiego jako kodeks ubioru[1], kodeks ubierania się, zaczęło funkcjonować w Polsce w latach 90. XX wieku[3].
Dress codem nazywa się zasady ubioru obowiązujące pracowników[4], odpowiadające sytuacji i roli zawodowej[5]. Są częścią kultury organizacyjnej[3]. Bywają stosowane w instytucjach publicznych[4] oraz tam, gdzie pracownik ma kontakt z klientem[1][4] lub kontrahentem[1]. Ich nieprzestrzeganie może wiązać się z mniejszymi szansami na awans zawodowy[6]. Narzucenie przez pracodawcę dress code’u może wynikać z chęci ujednolicenia wizerunku pracowników (np. kelnerów)[7].
Uwzględnienie odpowiedniego dress code’u wymagane jest również m.in. od uczestników festiwali filmowych[8] oraz klientów klubów nocnych[9] i restauracji[10].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Miernicka 2017 ↓, s. 56.
- ↑ Ludwin 2018 ↓, s. 133.
- ↑ a b Maruszewska 2018 ↓, s. 122.
- ↑ a b c Kasiura 2022 ↓, s. 56.
- ↑ Krasnova i Różańska‑Bińczyk 2017 ↓, s. 42.
- ↑ Krasnova i Różańska‑Bińczyk 2017 ↓, s. 46.
- ↑ Miernicka 2017 ↓, s. 57, 62.
- ↑ Iordanova 2017 ↓, s. 37–38.
- ↑ Niżnik 2012 ↓, s. 105.
- ↑ Dłużewska 2008 ↓, s. 131.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Anna Dłużewska, Mega event on permanence – Social impact of tourism in Dubai, [w:] Wu Bihu (red.), Dang Ning (red.), Mega-events and urban tourism: proceedings of the 2nd ITSA bi-annual conference, Hong Kong: International Tourism Studies Association, 2008, s. 124–132.
- Dina Iordanova, Festiwale filmowe poza filmami: glamour, grupy interesów, korporacje, „Kwartalnik Filmowy”, 100, 2017, s. 34–42, ISSN 2719-2725.
- Anna Krasnova, Izabela Różańska‑Bińczyk, Atrakcyjność fizyczna i wygląd jako aspekty różnorodności pracowników, [w:] Joanna Cewińska (red.), Patrycja Mizera-Pęczek (red.), Oblicza różnorodności w miejscu pracy, Łódź: Wydawnictwo SIZ, 2017, s. 39–50, DOI: 10.26396/SIZ65766-10-6-03 [zarchiwizowane 2025-09-02].
- Dorota Kasiura, Dress code z prawniczego punktu widzenia, czyli o dopuszczalności ingerencji pracodawcy w wygląd zewnętrzny pracownika, „Młoda Palestra: czasopismo aplikantów adwokackich”, 2, 2022, s. 56–66, ISSN 2299-8012 [zarchiwizowane 2025-09-02].
- Hubert Ludwin, Savoir-vivre w dzisiejszych czasach: istotny regulator zachowań czy relikt przeszłości?, [w:] Agnieszka Kampka (red.), Klaudia Masłowska (red.), Anna Pawłowska (red.), Co nas wyzwala, co nas zniewala? Młodzi o wolności, Warszawa: Wydawnictwo SGGW, 2018, ISBN 978-83-7583-774-2.
- Małgorzata Maruszewska, Etykieta wizerunkowa w urzędach samorządu terytorialnego, „Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej we Włocławku. Zbliżenia Cywilizacyjne”, 14 (1), 2018, s. 120–133, DOI: 10.21784/ZC.2018.008 [zarchiwizowane 2025-09-03].
- Irmina Miernicka, Dress code w miejscu pracy – wybrane zagadnienia, „Radca Prawny: zeszyty naukowe”, 3, 2017, s. 55–66, ISSN 2392-1943.
- Weronika Niżnik, The European Testing Night jako narzędzie badania dyskryminacji, [w:] Agnieszka Figiel (red.), Łukasz Rogowski (red.), W tym szaleństwie jest metoda: jak można badać społeczeństwo?, Poznań: Wydawnictwo Naukowe Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, 2012, s. 101–109, ISBN 978-83-62243-29-7.