Cloruro de potasio

Cloruro de potasio
KCl
Modelo
Instancia de tipo de entidade química
Subclase de sal composto binario
Composto por potasio catión potasio cloro cloruro
Caracterizado por amargura
Uso aditivo alimentario sal baixo en sodio fármaco
Ten o papel medicamento esencial
Ingrediente activo en Micro-K (en) Klor-Con (en) K-Tab (en)
Dose diaria 3 g vía oral
Condición médica tratada hipopotasemia
Propiedades xerais
Masa 73,93255936 Da
Densidade absoluta 1.984 g/cm³
Propiedades estruturais
SMILES canónico [Cl-].[K+]
Momento dipolar eléctrico 10,269 D
Propiedades térmicas
Punto de fusión 776 ℃ 771 ℃
Punto de ebullición 1407 ℃
Enerxía de ionización 10,269 eV
Entropía molar estándar 82,6 J/(mol K)
Identificadores
MeSH D011189 Número CAS 7447-40-7 ATC A12BA01 PubChem 4873 ChemSpider 4707 UNII 660YQ98I10 ChEBI 32588 ChEMBL CHEMBL1200731 Beilstein 3534978 InChl Modelo3D RTECS TS8050000 KEGG D02060 CE 231-211-8 Drugbank DB00761
Fontes e ligazóns  Descrito pola fonte Enciclopedia soviética armenia, volume 5 pp. 176 Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron "Q24429366 "
Wikidata C:Commons

O composto químico cloruro de potasio (KCl) é un haluro metálico composto de potasio e cloro. No seu estado puro é inodoro. Preséntase como un cristal vítreo de branco a incoloro, cunha estrutura cristalina cúbica centrada nas caras que se fractura facilmente en tres direccións. O cloruro de potasio é utilizado en medicina, aplicacións científicas, procesamento de alimentos e en execución legal por medio de inxección letal. Preséntase naturalmente como o mineral silvina e en combinación con cloruro de sodio como silvinita.

Propiedades químicas

O cloruro de potasio pode reaccionar como unha fonte de ión cloruro. Como calquera outro cloruro iónico soluble, precipita cloruros insolubles cando se mestura cunha disolución dun sal apropiado, como por exemplo nitrato de prata:

KCl(ac) AgNO₃(ac) → AgCl(s) KNO₃(ac).

Aínda que o potasio é máis electropositivo que o sodio, o KCl pode reducirse a metal por medio dunha reacción con sodio metálico se o potasio é eliminado da mestura por destilación, debido ao principio de Le Chatelier.

KCl (l) + Na (l) → NaCl (l) + ↑K (g) ( a 850 °C)

Este é o método principal para producir potasio metálico porque a electrólise (utilizada para o sodio) falla debido á alta solubilidade do potasio en KCl líquido.

Extracción e manufactura

O cloruro de potasio preséntase na natureza como silvina, e pode extraerse da silvinita. Tamén pode extraerse de auga do mar e pode producirse por cristalización dunha disolución, por flotación ou por separación electrostática de minerais apropiados. É un subproduto da fabricación de ácido nítrico a partir de nitrato de potasio e ácido clorhídrico.

Aplicacións

A maioría do cloruro de potasio producido é utilizado na fabricación de fertilizantes, xa que o crecemento de moitas plantas está limitado pola dispoñibilidade de potasio. O potasio, xunto co nitróxeno e o fósforo é un dos tres constituíntes principais dos fertilizantes químicos (NPK). Como reactivo químico é utilizado na manufactura de hidróxido de potasio e potasio metálico. Tamén é utilizado en medicina, aplicacións científicas, procesamento de alimentos e en execucións xudiciais a través de inxección letal.

Propiedades biolóxicas e médicas

O potasio é vital para o corpo humano e está presente entre os constitíntes minerais dos alimentos. A carencia do mesmo pode suplirse pola inxestión oral de cloruro de potasio , aínda que tamén pode ser disolto e administrado de forma intravenosa. Pode ser utilizado como un substituto do sal na comida , pero dado ao seu sabor algo amargo é pouco salgado é xeralmente mesturado con sal común para mellorar o seu sabor. Medicinalmente é utilizado no tratamento de hipocalemia e trastornos asociados, para envelenamento con dixital, e como un restaurador de electrólitos. Efectos colaterais poden incluír incomodidade gastrointestinal, incluíndo náuseas e vómitos, diarrea e hemorraxia intestinal. A sobredose de potasio causa hiperkalemia a cal pode producir parestesia, fibrilación e arritmias, tamén efectos escleróticos.

Precaucións

Oralmente é tóxico en exceso; a DL₅₀ é de arredor de 2500 mg/kg (é dicir que unha persoa cun peso de 70 kg tería que consumir 175 g. A toxicidade do sal de mesa é similar). Intravenosamente a dose redúcese a soamente 100 mg/kg pero de maior preocupación son os seus efectos severos sobre o músculo cardíaco; altas doses poden causar un paro cardíaco e unha morte rápida.