Гі Мале

Гі Мале
фр.: Guy Mollet
Мэр горада Арас[d] 1945 — 1975
Папярэднік	René Méric[d]
Пераемнік	Léon Fatous[d]
дэпутат Рады дэпартамента[d] 1945 — 1949
Пераемнік	Henri Duflot[d]
старшыня Савета міністраў Францыі[d] 1 лютага 1956 — 13 чэрвеня 1957
Папярэднік	Эдгар Фор
Пераемнік	Марыс Буржэс Мануры
прэзідэнт 1969 — 1975
Пераемнік	Jacques Piette[d]
прадстаўнік у Парламенцкай асамблеі Савета Еўропы[d] 13 жніўня 1949 — 15 красавіка 1956
старшыня Парламенцкай асамблеі Савета Еўропы[d] 20 мая 1954 — 15 красавіка 1956
генеральны сакратар 4 верасня 1946 — 1969
Папярэднік	Daniel Mayer[d]
Нараджэнне	31 снежня 1905(1905-12-31)[…] Флер[d], дэпартамент Орн, рэгіён Ніжняя Нармандыя, Францыя
Смерць	3 кастрычніка 1975(1975-10-03)[…] (69 гадоў) VII акруга Парыжа, Парыж, рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя
Імя пры нараджэнні	фр.: Alcide Guy Mollet
Партыя	Сацыялістычная партыя (1975) Французская секцыя Рабочага інтэрнацыянала (1969)
Член у	Парламенцкая асамблея Савета Еўропы Common Assembly[d]
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гі Мале (фр.: Guy Mollet; 31 студзеня 1905, Флер — 3 кастрычніка 1975, Парыж) — французскі дзяржаўны і палітычны дзеяч, Прэм’ер-міністр Францыі.

Біяграфія

Атрымаў адукацыю ў галіне літаратуразнаўства і працаваў настаўнікам перад тым, як прысвяціць сябе палітыцы. У 1939 годзе далучыўся да французскага Супраціву і пасля Другой сусветнай вайны стаў адным з ключавых дзеячаў Сацыялістычнай партыі. Быў дэпутатам Нацыянальнага сходу і неаднаразова ўваходзіў ва ўрад.

Стаў прэм'ер-міністрам у 1956 годзе пасля перамогі левацэнтрысцкага блока на выбарах. Яго ўрад сутыкнуўся з сур'ёзнымі праблемамі, уключаючы вайну ў Алжыры і Суэцкі крызіс. Нягледзячы на сацыялістычную рыторыку, яго палітыка ў адносінах да Алжыра была жорсткай, што выклікала крытыку нават у яго ўласнай партыі. Падчас Суэцкага крызісу Францыя, разам з Вялікабрытаніяй і Ізраілем, удзельнічала ў ваеннай аперацыі супраць Егіпта, што прывяло да міжнароднага крызісу і асуджэння з боку ЗША і СССР.

Пасля года на пасадзе прэм'ер-міністра яго ўрад сутыкнуўся з палітычнымі цяжкасцямі, і ён быў вымушаны сысці ў адстаўку ў 1957 годзе.

Пасля адстаўкі ён заставаўся ўплывовай палітычнай фігурай і працягваў кіраваць Сацыялістычнай партыяй да 1969 года. Падтрымліваў стварэнне Пятай рэспублікі, хоць і выступаў супраць вяртання да ўлады Шарля дэ Голя.

Ён застаўся супярэчлівай фігурай у гісторыі Францыі. Яго крытыкуюць за жорсткую палітыку ў Алжыры, але прызнаюць яго ўнёсак у развіццё французскай сацыял-дэмакратыі і палітычнай сістэмы краіны ў сярэдзіне XX стагоддзя.