BA-30
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
półgąsienicowa |
| Załoga |
3 osoby |
| Historia | |
| Prototypy |
1937 |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
silnik gaźnikowy GAZ-M1 o mocy 50 KM (37 kW) |
| Poj. zb. paliwa |
115 l |
| Pancerz |
stalowy, 4-6 mm |
| Długość |
4,94 m |
| Szerokość |
2,40 m |
| Wysokość |
2,34 m |
| Prześwit |
0,30 m |
| Masa |
4600 kg (bojowa) |
| Moc jedn. |
10,9 KM/t (8,13 kW/t) |
| Nacisk jedn. |
0,2 kg/cm² |
| Osiągi | |
| Prędkość |
37-55 km/h (drogi) |
| Zasięg pojazdu |
253 km (droga) |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Kąt podjazdu |
32° |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 x czkm DT kalibru 7,62 mm (1512 nab.) | |
| Wyposażenie | |
| radiostacja 70-TK-1 | |
BA-30 (ros. БА-30) – radziecki lekki półgąsienicowy samochód pancerny wyprodukowany w krótkiej serii w 1937 roku. Nie przyjęty do uzbrojenia i w związku z tym nie produkowany seryjnie.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1936 roku na uzbrojenie Armii Czerwonej trafił samochód pancerny BA-20. Był to lekki, czterokołowy pojazd mający zastąpić starsze pojazdy typu FAI. BA-20 podobnie jak FAI był pojazdem przeznaczonym głównie do poruszania się po drogach utwardzonych. W terenie, z powodu znacznych nacisków jednostkowych i przeciążenia tylnej osi, BA-20 często grzęzł.
W 1937 roku w NATI powstał prototyp BA-30, który miał mieć znacznie lepsze osiągi w terenie niż BA-20. Osiągnięto to poprzez zastosowanie podwozia półgąsienicowego. Został skonstruowany z użyciem wielu podzespołów przejętych z innych sowieckich pojazdów produkowanych pod koniec lat 30. Podwozie pojazdu było zbliżone do zastosowanego w FAI. Tylny most zastąpiono gąsienicowym układem jezdnym o konstrukcji podobnej jak w ciężarówce półgąsienicowej GAZ-60. Miał on dwa duże i cztery małe koła jezdne, oraz pojedynczą rolkę biegu wstecznego gąsienicy. Kadłub pancerny miał konstrukcję zbliżoną do kadłuba BA-20. W przedniej części samochodu pancernego umieszczono czterocylindrowy silnik gaźnikowy GAZ-M1 o mocy 50 KM (37 kW). Silnik był osłonięty stalowym pancerzem o grubości 6mm. Za silnikiem znajdował się przedział załogi. W jego przedniej części swoje miejsca miał kierowca i dowódca. Trzecim członkiem załogi był strzelec obsługujący czkm DT umieszczony w obrotowej wieży identycznej z zastosowaną w BA-20. Pojazd był wyposażony w radiostację 70-TK-1.
Wyprodukowano krótką serię BA-30. Były one testowane, ale ostatecznie do uzbrojenia nie trafiły. Stało się tak, ponieważ pojazd został uznany przez wojskowych za zbyt ciężki. Pojazd posiadał uzbrojenie identyczne jak BA-20, ale jego masa była o dwie tony większa i tylko o kilkaset kilogramów mniejsza od masy silniej uzbrojonych trzyosiowych średnich samochodów pancernych BA-6.
Pomimo decyzji o zakończeniu rozwoju BA-30, kilka pojazdów z serii prototypowej wysłano na testy w warunkach bojowych, które miały odbyć się podczas wojny zimowej.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- James Kinnear: Russian Armored Cars 1930-2000. Darlington, Maryland: Darlington Productions, Inc., 2000. ISBN 1-892848-05-8.